Stary, poniemiecki cmentarz w Nowym Belęcinie i historia ukryta wśród drzew

Stary, zdawać by się mogło zapomniany cmentarz w Nowym Belęcinie

‍

‍

‍

Cofnij się ze mną w czasie do upalnego, wiosennego dnia na przełomie maja i czerwca. Gdy wstaję szybko po nocce aby przyjechać do tej wioski.

‍

Nowy Belęcin- położenie

‍

Nowy Belęcin to wieś w województwie Wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Krzemieniewo.

‍

Cmentarz, który zdaje się nie istnieć

‍

Cel naszej podróży zdaje się być niczym miejsce widmo. Dosłownie.

Znane chyba tylko przez mieszkańców. Przez nas odkryte nijako przypadkiem. W internecie na jego temat znalazłam... NIC.

Jakby ten poniemiecki cmentarz już nie istniał. Ale nie poddałam się. Poprosiłam o pomoc trzech lokalnych regionalistów. Polegli i oni. Więc o historii nie napiszę Ci nic.

‍

Cmentarz w Nowym Belęcinie- parking i pierwsze wrażenie

‍

Gdy parkujemy auto na kawałku piaszczystej ziemi i wychodzę z samochodu moje zmysły niemalże od razu zostają zaatakowane.

Słuch zalewa dosłownie kakofonia dźwięku tworzona przez świergot ptaków, który TAK brzmi tylko wiosną. Do tego dochodzi bzyczenie pszczół i innych zapylaczy, które TAK pracowicie uwijają się tylko gdy mają "powód". A tym "powodem" są dziesiątki drzew akacji (robinii akacjowej.

‍

‍

Och, ta akacja. Zapach jest tak intensywny, że przez chwilę aż kręci mi się w głowie.

‍

‍

Podchodzę bliżej do tego niby "lasku" by zrobić kilka kroków i przenieść się do innego świata niczym moja imienniczka- Alicja w Krainie Czarów :-)

Wiem, że to absurdalne, ale wchodząc na teren dawnego cmentarza, mam wrażenie jakby świat zewnętrzy przestał istnieć.

Czuję jak otacza mnie aura spokoju i nostalgii...

Dopiero po chwili moje serce ściska żal. Widać, że ktoś dba o cmentarz- rozbite fragmenty są złożone do kupy, pali się jeden znicz... To jednak mam pewność, że to nie wystarczy aby cmentarz, który jest częścią historii Wielkopolski przetrwał.

‍

Stary cmentarz w Nowym Belęcinie to nie tylko świadek historii, ale także miłość

‍

Chodzę tak pomiędzy nagrobkami chłonąc ich aurę, emanujący z nich spokój...

‍

‍

Jednocześnie jednym uchem słucham jak Marianna nieporadnie odczytuje z pomocą tłumacza Google treść zapisaną na nagrobkach:

‍

"Mój drogi mąż, nasz troskliwy ojciec i dziadek

wielki Bolthill Loack, spoczywa tutaj (...)

urodził się d. 10 listopada 1828

martwy d. 09 września 1908

Kochany na zawsze."

‍

Na nagrobkach pełno jest czułych określeń, napisy zdają się mieć niemalże osobisty charakter. Czuję jak zaczynają mi się szklić oczy.

‍

‍

‍

‍

Talent i uczucia zaklęte w kamieniu na poniemieckim cmentarzu w Nowym Belęcinie

‍

Nagrobki mimo, że lata świetności mają już dawno za sobą nadal zachwycają. Kunsztem świadczącym, że dawniej komuś zależało na zmarłej osobie. Szczerze? Wiele, wiele lat później, a według mnie na dzisiejszych cmentarzach próżno szukać takich kamiennych wyjątkowości jak np. krzyż, który wygląda niczym wyrzeźbiony w drewnie i cudem zaklęty w kamień. Zresztą zobacz sam na zdjęcie poniżej... Cudo.

Wyjątkowość nagrobków, drzewa oplecione bluszczem, ptasie trele, słońce, które niesamowicie przebija się przez baldachim liści, aura spokoju i tajemnicza historia. Wszystko to sprawia, że mam ochotę nazwać to miejsce tylko jednym wyrazem- MAGICZNYM.

‍

‍

Wiem, że może to i niestosowne, ale mam ochotę rozłożyć koc w miejscu , którego nie przykrywa morze barwinka. Gdzieś pod starym drzewem, które pamięta czas gdy ludzie pamiętali. Mam ochotę zostać tu "na zawsze".

‍

Wiesz, ten cmentarz to było piękne odkrycie. Opuszczam go czując spokój w głowie- tak działają na mnie stare cmentarze, ale i smutek w sercu. Że nie ma nawet tablicy, chociażby z kilkoma zdaniami. Nie ma nic. Jeżeli nie wiesz o tym miejscu to nie trafisz...

‍

I to by było na tyle

‍

‍

Mam nadzieję, że za jakiś czas będę mogła edytować ten wpis i usunąć poniższe zdanie:

"Cmentarz w Nowym Belęcinie. Czyli jak na naszych oczach znika historia."